We hebben zalig geslapen en worden wakker met de geluiden van een ontwakende stad. Last van het tijdsverschil hebben we gelukkig niet. Onze reis kan eindelijk beginnen en waar beter dan in het oude Franse Indochina, in de Thaise koningsstad Chiang Mai. We hebben een dag verloren en kunnen de stad niet meer bezoeken maar we vergeten de moeilijke start van deze vakantie en gaan vanaf nu gewoon genieten. Aan het ontbijt kunnen we alvast langzaam wennen aan de oosterse sfeer. Ik ben geen fan van het zoete Aziatische brood maar er is ook een Aziatisch buffet en dat valt bij mij altijd in de smaak. Tania houdt het Europees. Na het ontbijt krijgen we de briefing over de komende dagen.
Om 9u30 vertrekken we met 3 Toyota taxibusjes richting Chiang Khong. Vanuit Chiang Mai volgen we een mooie route door het gebied van de Gouden driehoek. Eenmaal de buitenwijken van Chiang Mai achter ons gelaten, rijden we al snel door landelijk Thailand. De lange busrit voert ons langs rijstvelden, dorpjes en Wat’s. De velden zijn omzoomd door bananenbomen en palmbomen en er zijn veel bamboe afdakjes te zien, waar mensen even kunnen uitrusten tijdens het werk. Jammer genoeg wordt het pittoreske landschap ook ontwricht door de vooruitgang. Infrastructuur is belangrijk maar wanneer er plots een snelweg door je achtertuin loopt, schrik je toch wel even denk ik. Voor ons is die nieuwe weg ideaal want we vorderen snel, al heeft de rijstijl van onze chauffeur hier misschien ook veel mee te maken.
Vlak bij de Wat Rong Khon (de Witte Tempel) stoppen we voor de lunch. Het restaurant biedt een buffet aan voor nog geen 9€ en njammie dat was lekker. Na de lunch wandelen we naar het tempelcomplex. Bij de hoofdtempel is het verschrikkelijk druk want ze hebben net enkele toeristen gedropt. We gaan dus eerst naar de Gouden tempel die baadt in het zonlicht. Hij weerspiegeld mooi in de prachtige vijver en is verbonden met een indrukwekkende brug.
Wanneer de grootste toeloop is verdwenen, wandelen we rustig naar de indrukwekkende witte tempel. Tania mag echter niet binnen want haar knieën zijn niet bedekt volgens de dame aan de ingang. Dat is niet zo maar ze is niet van goede wil dus moeten we eerst naar de overkant om een sjaal te huren. De honderden handen die naar de hemel reiken zijn heel indrukwekkend. Ze leiden naar de hemelpoort, vertegenwoordigd door twee enorme standbeelden.
De Ubosot is het belangrijkste deel van de tempel en bestaat uit duizenden spiegelstukken die de zuiverheid van Boeddha symboliseren. In een traditionele tempel vind je meestal de verhalen van Boeddha op de muren, maar hier zijn de muren versierd met verhalen van Spiderman, Neo en Star Wars. We mogen niet fotograferen in de tempel zelf en dat vind ik niet zo erg. De buitenkant is duizend keer mooier. De sierlijke vormen van de witte tempel, gecombineerd met de schittering van de vele spiegeltjes is zo kitsch dat het mooi wordt.
Verspreid over het tempelcomplex zien we nog hier en daar wat Disney en Marvel personages opduiken, vooral in de kunstmatig aangelegde grot. Er lopen weliswaar monniken rond op het terrein maar de Disney- en Marvel-elementen passen hier niet. De 'maker' van het domein heeft volgens mij gewoon geprofiteerd van de populariteit van het tempeltoerisme in Thailand en van deze plek een persoonlijke melkkoe gemaakt. Ik denk dat zelfs Boeddha moeite zou hebben gehad om hier het religieuze in terug te vinden.
Toch blijven we op sommige plekken echt verwonderd staan kijken naar de prachtige gang met miljoenen geluksbrengertjes, de mooie Boeddha’s en mooi geklede Thaise dames. Zelfs de toiletten zijn hier prachtig al erger ik me dood aan het Thaise toiletpapier. Het lost op in onze handen, zo dun is het. Bovendien moeten we er ook telkens op letten om dit niet in het toilet te laten vallen. Net zoals in Griekenland is de riolering hier niet op voorzien.
Na ons bezoek, zetten we onze reis naar het noordoosten verder in 2 busjes want Conny en Rob rijden naar het vliegveld om hun koffer op te halen. Het is late namiddag wanneer we in Chiang Khong arriveren. Dit dorpje aan de oever van de Mekong rivier biedt ons een eerste blik op Laos, oftewel Lanexang, het land van de 1000 olifanten. Het is een rustig, authentiek dorpje en de sfeer is er zeer relaxed. We logeren in het Namkhong Riverside Hotel. Het is een redelijk groot hotel want er zijn maar liefst 40 kamers. Niet echt een keuze die ik zou maken maar de kamers zijn wel mooi en we hebben een balkon dat uitkijkt over de Mekong, zodat we het bootverkeer en de stad tegenover Chiang Khong gade kunnen slaan. We blijven hier maar 1 nachtje want morgen verlaten we dit prachtige land met de ‘grootste glimlach van Azië’ en nemen we de boot naar Laos.
Nadat we alvast alle papieren hebben ingevuld voor de grensovergang van morgen trekken we nog even de stad in. Chiang Khong heeft niet veel toeristische attracties of activiteiten: geen beroemde bezienswaardigheden, geen nationale musea, geen oude ruïnes, prestigieuze tempels of spectaculaire pagodes. Het is echter een charmant en pittoresk stadje en een van de beste dingen om te doen in Chiang Khong is gewoon - niets! Ik bedoel dus chillen, de schilderachtige Mekong promenade op en neer slenteren en vervolgens relaxen op een terrasje aan de rivier.
’s Avonds trekken we naar Re staurant Yim’s kitchen net naast het hotel. Er zitten al wat mensen van de groep en ze zijn enthousiast over het eten. Wij hebben net besteld wanneer Rian en Henri arriveren. Zij zetten zich bij ons en het wordt een leuke avond, vol reisverhalen. In onze kamer, snuif ik nog even de late avondlucht op. Ik hoor stemmen uit Laos over de Mekong - er wordt gelachen en gezongen. Omdat ik niet zo wild ben van de vele muggen besluit ik toch naar binnen te gaan om te bloggen. Binnen gaan we daar geen last van hebben want we hebben een huisdiertje dat die vervelende stekertjes met plezier verorbert. Tania is er niet gerust in maar ik verzeker haar dat de gekko haar vannacht niet zal komen vergezellen. Morgen moeten we vroeg op dus gaat het licht snel uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten