We hebben heerlijk geslapen bij Etoile du Cap en worden pas rond half 8 wakker. Het is nog lekker rustig en we genieten even van de stilte met een tasje thee op ons terras. De zon schijnt volop maar er staat een hevig windje. Opnieuw krijgen we een zoet ontbijt maar alles is super vers. Op half 9 nemen we afscheid van onze gastvrouw. Vandaag staat dé attractie van Bretagne op het programma. De plek waar Anneke zeker naartoe wou, al zou ze beter even oefenen op de juiste naam want ze blijft het de Saint Mont Michel noemen. Ik ben hier 40 jaar geleden al geweest maar eerlijk gezegd heb ik er geen enkele herinnering aan. Als je jong bent is je interesse voor cultureel erfgoed een stuk minder. Met de jaren komen wijsheid en algemene kennis tot ontwikkeling, toch iets positiefs over het ouder worden. We rijden niet via de autostrade want we willen echt wel genieten van het Franse landschap en de schattige dorpjes waar we doorrijden. Onderweg zie ik regelmatig plaatsnaamborden aan de grens van een dorp ondersteboven hangen. Bij eentje valt het me niet op maar na de derde begin ik me toch vragen te stellen en zoek ik het toch even op. Het blijkt geen toeval maar een symbolische actie van de Boerenbond om het landbouwbeleid aan de kaak te stellen.
De Mont-Saint-Michel nabij het plaatsje Avranches was vroeger geen heuvel in zee. Voor het jaar 709 was dit gewoon een heuvel te midden van de bossen. In de maand maart van dat jaar kwam er echter een grote vloedgolf die tot 30 km landinwaarts alles vernietigde. Alleen de heuvel van Mont-Saint-Michel bleef staan. Althans volgens de legende. Om iedereen optimaal zicht te geven op de unieke heuvel is er geen parking meer rond de Mont-Saint-Michel. Deze werd aangelegd zo’n 2,5 km verder. Er is een pendelbus maar wij besluiten te voet te gaan. Van ver zien we de Mont Saint Michel al opduiken.
Via een houten voetgangersbrug komen we de stad binnen. De Grand Rue is de enige straat op de heuvel. Deze is zeer smal en volgebouwd met huisjes uit de 15de en 16de eeuw. Nu zijn dit jammer genoeg allemaal winkeltjes dus de authenticiteit is wel een beetje verdwenen. Ik had heel veel toeristen verwacht maar eigenlijk valt dat nog wel mee.
Op de top bevindt zich een schitterende abdij waarrond door de jaren heen dus een dorpje is verrezen. Boven op de abdij staat de aartsengel Michael, 152 meter boven de zeespiegel. We wandelen door een poort en komen zo in de ‘Salles des Gardes’ waar vroeger de pelgrims werden opgevangen. Hier kopen we de entree tickets voor de abdij. Deze is immens en heel indrukwekkend, vooral de grote zalen met pilaren geven ons het gevoel even terug in de middeleeuwen te vertoeven.
Na het bezoek kijken we nog even rond in de prachtige tuinen waar we een geweldig uitzicht hebben. Het getijverschil is hier erg groot. Wanneer de zee zich terugtrekt, zoals nu, zie je uitgestrekte stranden en blijken eilanden opeens over land bereikbaar te zijn. We zien vele wandelaars tot hun middel in het water.
Na de late lunch keren we terug naar de parking. Daar valideren we ons parking ticket en we schrikken toch wel even van de prijs. We betalen maar liefst 17 euro. Geen wonder dat ze hier gratis shuttlebussen kunnen inleggen. Rond 15u30 rijden we naar Les Rochers Sculptés de Rothéneuf. Bijna 300 beelden zijn in een prachtige natuurlijke omgeving uit de rotsen gehouwen door Abbé Fouré. Toen hij stierf liet hij een monumentaal oeuvre na met talloze monsters en personages. Er is iets verrassends en fascinerends aan deze plek.
Uiteraard heeft de tand des tijds zijn werk gedaan, maar de beelden zitten vol kleine details en bovenal zijn ze overal: voor, achter, aan de zijkanten en soms onder onze voeten. Veel tijd spenderen we hier niet want in minder dan een half uur hebben we het wel gezien.
We rijden verder naar onze eindbestemming van vandaag, Saint Malo. We logeren in Hôtel La Villefromoy waar we twee nachtjes zullen verblijven. Het hotel ligt in een mooie villawijk, is erg sfeervol, mooi ingericht, en het past bij de karaktervolle huizen van Saint Malo.
De ommuurde stad ligt op slechts 35 min wandelen langs de boulevard. Het is vloed en het water komt tot tegen de kademuren. De kracht van de golven die ertegenaan beuken is immens. Er zijn tientallen kitesurfers in het water die spectaculaire sprongen maken. Veel dagjestoeristen liggen nog op het strand te bakken in de zon. Wanneer we bijna aan het oude centrum zijn, zien we een fort liggen. Het Fort National stamt uit de 17e eeuw en werd gebouwd om de stad Saint-Malo tegen aanvallen vanuit Engeland te beschermen. Het ligt op een eilandje dat enkel bij laag water te bereiken is.
We betreden Saint Malo via de imposante stadsmuren en komen onmiddellijk op de Place Chateaubriand. We starten de wandeling door de geplaveide straatjes. Het is een stad vol knipogen naar het verleden die in de 5e eeuw gesticht werd door de Welshe monnik Maclow. Pas in de 12e eeuw trokken de bewoners verder naar de kust toe. Ze kozen ervoor om het stadje uit te breiden op het schiereiland om strategische redenen. Als eerbetoon aan de monnik werd de stad genoemd naar een Franse afleiding van zijn naam - Saint-Malo. We passeren de Cathédrale Saint-Vincent de Saint-Malo. De kathedraal is heel erg donker maar heeft oogverblindende glasramen waar de zon net doorheen valt.
Het is even zoeken naar een restaurantje, niet omdat er geen zijn maar wel omdat Ann nog iets moeilijker is qua eten dan mij. Waar gaan we dat schrijven? Meestal ben ik de moeilijke. Uiteindelijk vinden we een restaurant waar er toch iets op de kaart staat dat ze lust. Het eten is voortreffelijk maar het is er heel erg koud binnen. We rekenen dus snel af. Saint Malo is niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Ik dacht dat de stad me instant naar de middeleeuwen zou katapulteren maar dat valt wat tegen. Waarschijnlijk omdat het er nu helemaal anders uitziet. Het is lawaaierig en té toeristisch naar mijn gevoel. Na twee uurtjes houden we het voor bekeken en keren we terug naar onze baken van rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten