Addo Elephant Park

We hebben beide goed geslapen en worden voor de eerste keer wakker met wolkjes in de lucht. Ze verwachten de komende twee dagen temperaturen van rond de 25 graden met regen dus ik vrees dat we nat gaan worden tijdens onze safari’s die vanaf morgen echt starten. Vandaag hebben we al een voorproefje want we gaan naar het Addo Nationaal Park, een paradijs voor olifanten-liefhebbers. Dit park is één van de beste plekken in Zuid-Afrika om wilde olifanten te spotten én bovendien de ‘Big Five’ te zien: olifant, neushoorn, leeuw, buffel en luipaard.

Aan de security check gebeurt de eerste inspectie: kofferbak openen, rijbewijs en paspoort tonen en gsm nummer geven. Daarna mogen we het eerste gedeelte van het park inrijden. Daar bevindt zich gelukkig nog een tankstation want ons tuutke heeft dorst dus gooien we hem eerst nog eens vol. Even verderop is de receptie.

 

Hier informeren we of we een tour met gids kunnen boeken. De eerstvolgende is pas om 3 uur. Even zijn we teleurgesteld maar de dame aan de receptie zegt dat we zelf het park mogen inrijden. Eh … durven we dat wel? Geen probleem, zegt de dame, wegen zijn goed, niet uitstappen, behalve op de daarvoor voorziene plekken en niet sneller dan 40 per uur rijden. Ok dan!  We krijgen een plattegrond die we eerst even bestuderen. Dan is het dus tijd om op olifanten jacht te gaan met de formule ‘self drive’ m.a.w. we rijden met onze eigen huurwagen het park in en gaan op eigen tempo op expeditie. Wat is de natuur hier adembenemend mooi. We letten er goed op dat we niet over olifanten poep rijden want hierin leeft de beschermde mestkever. Er worden er dagelijks tientallen doodgereden. Wij zijn te gast in het park, dus we zorgen ervoor dat we het ecosysteem niet verstoren. Ze hebben er zelfs een speciaal verkeersbord voor.

De eerste olifanten zijn in zicht. We zien er 2 naast ons tussen het groen maar we besluiten door te rijden naar ‘Hapoor Dam’ want daar zouden nog meer olifanten gespot zijn. Daar aangekomen, zien we tot onze verbazing honderden olifanten aan een waterhole. We rijden dichterbij en zien ze plots ook voor ons. Zo dichtbij dat we de auto een half uur stil moeten zetten voor deze ‘roadblocks met slurf’. Wanneer we de motor afzetten, overvalt ons een plotse rust. Het enige wat we horen is het gebries, het geluid van stappen en afbrekende takken die verorberd worden. We hebben kippenvel over ons hele lijf, hoe geweldig is dit! Ik heb al heel wat olifanten gezien in Azië maar dit overtreft toch mijn stoutste verwachtingen. Ik vind de Afrikaanse olifant ook veel imposanter dan de Aziatische. 

Plots zijn we omringd door olifanten, voor ons, naast ons, achter ons …. We kunnen niet meer weg maar wat is dit overweldigend. Het park doet zijn naam eer aan. We genieten van de kleintjes die mooi naast hun mama lopen. Het kleintje volgt haar op de hielen en verliest haar geen seconde uit het oog. Twee olifanten beginnen ruzie te maken en dat levert even een spectaculair schouwspel op.

Wat een machtige ervaring. Een olifantenfamilie loopt gewoon voor onze auto de weg over. De patriarch van de familie flappert met zijn oren, komt dichterbij en maakt zich groot. Dan is het oppassen geblazen en rustig blijven. Mijn hand ligt op het knopje van het raam, moet ik het sluiten of hou ik het open? Gelukkig is het allemaal wat grootdoenerij en zijn ze niet echt agressief. 

Na drie kwartier besluiten we verder te rijden want ondertussen zijn er al wel wat andere auto’s toegekomen. We zoeken rustigere oorden op. Plots staat er een familie zebra’s voor ons. We zijn helemaal alleen hier en zetten opnieuw de motor af. Dat wordt expliciet gevraagd omdat het lawaai van de motor de dieren zenuwachtig kan maken. Hier is de stilte nog pakkender omdat het enkel wij en de zebra’s zijn. Ze kijken naar ons maar doen geen aanstalten om te vertrekken. Geen enkele zebra is gelijk, hun pels met strepen bedekt hun compleet zwarte lichaam en is uniek, net zoals een vingerafdruk bij mensen. Na goed 20 minuten, besluiten ze toch verder te stappen en laten ze ons verliefd achter. Wat een prachtige dieren!

Het halve dierenrijk komt aan ons autoraam voorbij. We vinden het ondertussen super leuk om het park op eigen houtje te verkennen. Net als Pumba uit de Lion King kijkt het wrattenzwijn ons recht in de ogen. Ik kan mezelf nog moeilijk overtuigen dit trippelkontje als wild te bestempelen. Pumba is zo schattig in de film maar eigenlijk is het een heel gevaarlijk dier.

Het is niet toegestaan om de auto te verlaten, behalve op aangewezen uitzichtpunten dus besluiten we bij Spekboom even te stoppen om de benen te strekken. Vanwege de omheining is deze plek een reservaat op zich, maar dan voor mensen. Er is een uitkijk platform, alsook enkele kijk gaten om naar de beestjes te kijken op afstand. 

Na bijna 4 uur, wat vliegt de tijd, rijden we terug naar ons beginpunt want we hebben de tour van 3 uur met gids ook geboekt. Hopelijk zien we dan weer andere beestjes. We zijn nog wat te vroeg dus gaan we eerst een hapje eten in het restaurant van Addo. Je zou het niet verwachten maar het eten is hier heel erg lekker. Met een vol buikje zoeken we onze gids op. Simi gaat ons vergezellen en we zijn maar met 3. Buiten ons is er nog een Duitser die meegaat. Hij is vandaag het park nog niet binnen geweest en is dus heel benieuwd naar de olifanten. Alleen, er is geen olifant meer te bespeuren. Waar zijn ze allemaal naartoe? Volgens Simi zijn ze de heuvels opgelopen vanwege te veel wind. Er staat inderdaad een pak meer wind dan deze ochtend. Tijdens de 2 uur durende rit, cruisen we door het park  om andere beestjes te spotten. Ondertussen krijgen we van Simi deskundige uitleg.

We zien veel wrattenzwijnen, schildpadden en zebra’s maar de ster van de show, de olifant blijft dus afwezig, al doet Simi er echt alles aan om ze te vinden. We hebben wel wat medelijden met de Duitse jongen en beseffen dat we vanmiddag echt heel veel geluk gehad hebben. Plots zien we een kudu'. Het mooie beestje komt net met zijn hoofdje boven het struikgewas.

Simi geeft niet op en rijdt via wegen waar gewone toeristen niet mogen komen, naar hogere plekken. Uiteindelijk zien we toch nog 2 olifanten. De Duitse jongen is tevreden. Wij hadden gehoopt op een neushoorn maar die laat zich niet zien. Op de valreep zien we wel nog een jakhal die net een kakske zit te doen. Vlug perst hij het worstje uit zijn lijf om er dan als de bliksem vandoor te gaan.

Wanneer de 2 uur bijna om zijn, zien we een gewonde zebra over de weg pikkelen. Hij heeft duidelijk een gebroken hoef. Volgens Simi kan dit gebeuren tijdens een gevecht met soortgenoten. We vragen of hij dan geen dierenarts stuurt maar dat gebeurt dus niet. Het beestje wordt aan zijn lot overgelaten, dat is de natuur. Waarschijnlijk zal hij ten prooi vallen aan de leeuw of een ander roofdier. Triest maar wel goed dat ze de wildernis toch de wildernis laten, zelfs in een reservaat. Rond half 6 komen we terug bij de ingang, nemen we afscheid van Simi en rijden we moe maar voldaan naar ons guesthouse. Morgen vertrekken we naar het Sibuya Game Reserve waar we 3 dagen zullen blijven. Waarschijnlijk dus even geen blog.