Oudtshoorn

Naast struisvogels leven er in deze Zuid-Afrikaanse woestenij nog meer bijzondere dieren: zoals meerkatten of zoals wij ze noemen, stokstaartjes. Nu moet je hier wel even wat voor doen, namelijk vroeg uit de veren, want dat is het beste moment om deze nieuwsgierige Aagjes te zien. We hebben geslapen als prinsessen op de erwt, alleen jammer dat de wekker zo vroeg gaat. Ik zie de zon opkomen en de maan met tegenzin ondergaan. Dee Dee is het gewend om zo vroeg uit bed te komen, dus geen klachten daar.

Stokstaartjes worden ook wel aardmannetjes genoemd. Ze zijn bovenal op droge vlaktes te zien, want dit zijn echte zonaanbidders. Sterker nog, zonder zon komen ze hun hol niet uit. Mensen starten de dag met koffie, stokstaartjes met zon. We rijden op slechts 10 minuutjes naar het nabijgelegen Buffelsdrift Game Lodge, het startpunt van onze excursie. We ontmoeten onze ranger in de Lookout Lounge, waar we eerst kunnen genieten van een warm drankje met beschuit. Het is 05u45 wanneer we eindelijk vertrekken door het desolate landschap van de Kleine Karoo, naar een kolonie stokstaartjes. De ranger, een meisje met een prachtige glimlach, geeft een heel goede uitleg over de beestjes en dan is het wachten tot de stokstaartjes bij het aanbreken van de dag tevoorschijn komen.  Onze ranger stelt voor om nog een rondje door het park te doen, want de dag voordien zijn ze ook pas om 7 u tevoorschijn gekomen en dat is nog 45 min. 

Onderweg hebben we wel het geluk om enkele van de 22 diersoorten in het reservaat te zien: een jackals, enkele giraffes, buffels, een haas en nog iets waarvan ik de naam vergeten ben. De dieren zien wakker worden is altijd de moeite van het vroege opstaan waard maar nu zijn we toch wat teleurgesteld want wanneer we terugrijden naar de holen van de meerkat zien we ze in de verte lopen maar eenmaal daar, zijn ze terug verdwenen en ze komen niet meer terug. Om half 8 houdt de ranger het voor bekeken. Ze zegt wel dat we mogen terugkomen of anders ons geld terugkrijgen. Morgenvroeg weer zo vroeg opstaan om ze dan misschien weer niet te zien, zie vooral ik niet zitten. Daarom stelt ze voor om rond half 10 een leeuwensafari te doen. Daar kan ik me wel in vinden.

Na de Safari rijden we dus eerst terug naar ons guesthouse voor het ontbijt. DiDi maakt veel dingen zelf zoals quiche maar we gaan toch gewoon voor roerei met spek. Na het ontbijt rijden we terug naar Buffelsdrift voor de leeuwen Safari en hopen we op meer geluk. We zijn dit keer met een veel grotere groep dus de jeep zit helemaal vol. Onze ranger is opnieuw een vrouw en ook zij vertelt ons honderduit over haar lievelingsdier. Na amper 10 minuutjes rijden, arriveren we op een plek waar we de koning van de jungle treffen. Hij ligt loom onder een boom. Wat een prachtige dieren zijn dit toch. Nummer twee van de big 5 - check! 

We stoppen nog even op een bijzondere plek, die Smitswinkel, een soort kringloop meets kunst meets farmers market. Buiten op het terras drinken we nog iets alvorens de dag verder te zetten. De banana milkshake is iets te artificieel maar er zit wel een grote bol ijs in dus mij hoor je niet klagen. 

Oudtshoorn is een koloniaal dorp, dat zijn status heeft verdiend met de veren van de struisvogel. In de periode van 1900 tot 1915 was de veren boa heel populair onder the rich and famous waardoor Oudtshoorn gouden tijden beleefde. Tegenwoordig zijn naast veren ook het vlees en het leer belangrijke handelswaar. Het staat dus bekend als de ‘Ostrich Capital’ van de wereld. Daar waar België en Nederland bekend staan om zijn koeien worden er in deze streek dus struisvogels gefokt in allerhande boerderijen. Het mag duidelijk zijn, het is ‘not done’ om in Oudtshoorn te zijn zonder een struisvogelboerderij te bezoeken. De bekendste en de oudste struisvogelboerderij is  de Highgate Ostrich Show Farm. Om 13u20 rijden we ernaartoe voor een bezoekje.

Op de boerderij geeft Hermes ons een privé rondleiding. Mensen mogen hier gelukkig niet op struisvogels rijden, dat doen ze bij sommige struisvogelboerderijen wel. Ik vind ze toch echt wel schattig maar Dee Dee vindt dat ze er hautaine uitzien en blijft er liever ver van weg. Ja, ondanks hun bizarre kolderieke verhoudingen blijft de struisvogel toch een redelijk angstwekkende verschijning.

Hermes laat ons even op de eieren staan. Deze zijn heel sterk en kunnen wel twee mensen dragen zonder kapot te gaan. Eén struisvogelei komt qua grootte overeen met 24 kippeneieren. 

Ik heb wat voer gekocht voor de beestjes en Hermes gaat me laten zien hoe ik ze moet voeren. Maar eerst moeten al mijn juwelen uit, zegt hij, want struisvogels pikken naar alles wat blinkt. De mais wordt in een emmer gedaan en die moet ik in mijn handen nemen. Langs twee kanten beginnen de beestjes heftig in de emmer te pikken. Super grappig al moet ik wel zeggen dat ik het wel een beetje eng vond. De tweede manier, de mais gewoon op de platte hand geven, verdient toch mijn voorkeur. 

Na het voeren, gaan we naar de kuikens kijken. Ik mag er zelfs eentje vastnemen. Zo klein zijn ze echt nog schattiger. Dat struisvogels hun hoofd in het zand steken is een mythe. Waarheid is dat wanneer er gevaar dreigt zij hun lange nek strekken en languit op de grond leggen. Worden ze toch opgemerkt, gebruiken ze hun stevige poten om hun tegenstander te verwonden. Dankzij hun stevige pezen kunnen zij makkelijk snelheden van 70 kilometer per uur ontwikkelen. Wanneer ze zitten lijkt het wel dat dit op hun knieën is maar eigenlijk zijn dat hun enkels.

Het is buiten ondertussen bijna 32 graden en we zijn compleet oververhit. We denken beide hetzelfde en besluiten gewoon naar ons guesthouse te rijden om wat te relaxen. Al sinds we elkaar kennen, voelen stiltes tussen ons nooit onwennig. Er zijn mensen waarmee je de lucht wil vullen met woorden omdat het anders ongemakkelijk wordt. Bij ons zijn woorden overbodig. We staan voortdurend ´aan´ en het is pas wanneer je even ´uit´ staat dat je denkt amai ... dat doet echt goed. Het is bevrijdend om minder na te denken. Even is er paniek wanneer Dee Dee haar gsm niet meer vindt. Heel de kamer wordt ondersteboven gehaald, onze gastvrouw wordt opgetrommeld om naar de struisvogelboerderij te bellen … misschien heeft ze hem daar laten liggen. Geen resultaat maar uiteindelijk blijkt het loos alarm, hij zit gewoon in de houder van de auto. Ook dat is vriendschap, elkaars eigenaardigheden overnemen. Ik ben meestal diegene die in paniek schiet, Dee Dee blijft meestal kalm. 

Rond 6u gaan we opnieuw naar Nostalgie omdat we er gisteren zo lekker gegeten hebben. Vanavond staat er bobotie (voor mij) en carpaccio van struisvogel (voor Dee Dee) op het menu. Opnieuw is het eten hemels. Vooraf beide nog een groot glas homemade rooibos ice tea en een melktaartje als toetje. Hou jullie vast … hiervoor betaalden we maar liefst de volle 20 euro. Dus zijn we royaal en geven de parkeerwachter 10 rand (0,5 euro) en die springt bijna een gat in de lucht. Heerlijk toch om royaal met geld te strooien wanneer het peanuts is voor ons.