Barrydale - Swartberg Pass - Swartberg Game Reserve

Wat hebben we heerlijk geslapen hier boven op onze berg. Tijd om het assortiment aan  verzorgingsproducten die hier gemaakt worden eens uit te proberen. Pure luxe! De shampoo en conditioner zijn perfect, de bodylotion heerlijk, de kamermist goddelijk. De boerderij heeft maar liefst 700 olijfbomen, 900 lavendelplanten en nog heel wat andere bloemen die gebruikt worden in hun producten. Dat merken we ook bij het ontbijt. De zelfgemaakte jam van olijven is zooooo lekker. Mijn eitje wordt à la minute gemaakt en het spek gebakken zoals ik het wil, lekker crispy. Ondertussen is Kabouter, de gepensioneerde lassie van de eigenaresse ook al goedemorgen komen zeggen. 

We hebben een rit van bijna 3 uur voor de boeg maar doen het toch rustig aan. Om iets over 9 uur nemen we afscheid van onze gastvrouw en stappen we de auto in. We rijden vandaag via de oude hoofdweg Route 62, vergelijkbaar met de Route 66 in Amerika, naar de Karoo. Deze rustig slingerende 850 kilometer lange weg gaat dwars door de Kaap, doorkruist droog woestijngebied en trotseert meerdere bergpassen. Het was ooit de handelsroute, maar na aanleg van de N2 eigenlijk niet meer nodig en de dorpjes aan deze weg zijn dan ook een stille dood gestorven. Ze zien eruit zoals ze er 200 jaar geleden ook uitzagen.

We stoppen op aanraden van Yolandie in Barrydale. Omgeven door een smalle vallei aan de voet van de Langeberg Mountains, behoudt dit prachtige Karoo-dorp nog steeds de tijdloze charme van het platteland. Hier bezoeken we de Barrydale Weavery. We krijgen een rondleiding door Jacky, een pittige dame die ons met plezier de fabriek laat zien. Iedere werknemer heeft zijn of haar eigen weefgetouw en ze werken gemiddeld zo’n 9 uur per dag en dat gedurende 4,5 dagen per week. Het is een hels lawaai wanneer iedereen aan het weven is. Dee Dee koopt een tafellaken dat Jacky zelf gemaakt heeft en ze is trots dat het binnenkort een Belgische tafel zal sieren. Ik kies een prachtig deken uit dat perfect zal passen bij mijn nieuwe mat in de living. Altijd leuk een souvenir mee naar huis te nemen dat niet uit de massaproductie komt.

Daarna houden we halt bij Diesel & Crème, een knotsgekke Amerikaanse diner die bekend staat om zijn vintage interieur en heerlijke milkshakes. In de tuin ligt een half vliegtuig, een kwart Cadillac en drie benzinepompen uit vervlogen Amerikaanse tijden. Met zo’n uitzicht is het terras behoorlijk vermakelijk. Binnen is het ook een bonte boel, dus ploffen we neer op het terras en geven we onze ogen de kost. Diesel and creme is de crème de la crème onder de milkshakes, dus die moeten we proeven. We moeten wel eerst een keuze maken uit  zo’n 20 soorten. Dee Dee kiest de aardbeien en ik ga voor kaneel en macadamias. In één woord: Hemels! 

We zetten onze tocht verder.  Onderweg komen we bijna niemand tegen. De omgeving oogt een tikje buitenaards en zou niet misstaan als decor van een sciencefictionfilm. De zon zindert in het droge roodkleurige berglandschap. Langzaam verandert de verharde weg in grind en rijden we steil naar boven de berg op. Na elke haarspeldbocht verbazen we ons opnieuw over hoe mooi het hier is. De bergketen Swartberge vormt een natuurlijke scheiding tussen de weelderige valleien van de Klein Karoo  en de droge vlaktes van de Groot Karoo. Lange tijd reisde men met een boog om de ruige bergen heen. Totdat de briljante Zuid-Afrikaanse ingenieur Thomas Baine een eeuw geleden besloot om dwars door de keten een pas te maken: de Swartberg Pass. Nog altijd begeleidt de 27 kilometer lange grindweg je via steile haarspeldbochten naar 'Die Top' van 1.583 meter. De golvende pieken van de Swartberg versieren de horizon. We komen langs adembenemende uitzichten, diverse landschappen en natuurlijke vijvers. Een auto passeert ons aan een voor ons te hoge snelheid, hij is duidelijk een local maar heeft dan ook een 4x4. Hoge stofwolken waaien op en even zien we niets meer. Gelukkig is er vandaag geen wind.

De route slingert zich door adembenemende landschappen en biedt een prachtig uitzicht over de heuvels. Met het zicht op een compleet desolaat landschap hebben we nog wel wat kilometers voor de boeg. Hier en daar duikt er een huisje op maar door ons autoraam zien we vooral veel zand. Achter elke bocht heeft het land een nieuwe verrassing in petto. Ook hier zijn we zo goed als helemaal alleen, op enkele bewoners van het gebied na die ons vrolijk toelachen. Waar op de wereld vind je dat nog? Het mag duidelijk zijn, het is geen straf om door deze pure en rauwe natuur te rijden. Zo ver als we kunnen zien slingert de weg door de bergen. Het slotakkoord van deze sublieme roadtrip beleven we bij aankomst in het Swartberg Game Reserve, waar we op mini-safari gaan, een voorproefje voor wat komen gaat. Wanneer we ertoe komen zit onze auto helemaal onder het stof … nu is het zeker, we zijn in Afrika! Quiz opent het hek voor ons en na de formaliteiten, stappen we in een grote jeep en gaan we op zoek naar beestjes. We passeren eerst de zebra’s. Blijkbaar zijn dit toch wel gevaarlijke beesten al zou je het ze niet aangeven. Overal huppelen springbokken over de vlaktes maar die zijn zo snel dat het moeilijk is om ze op foto vast te leggen.

Dan passeren we rakelings een kudde buffels. De eerste van the big 5 - check! Quiz zegt ons dat dit een van de gevaarlijkste dieren is en dat we dus niet mogen uitstappen … alsof we dat van plan waren. Ik vind het trouwens niet zo’n mooie dieren en ze hebben iets dreigend over hen dus hier mag hij van mij wat sneller voorbij. 

We kijken erg hard uit naar het ‘kameelpaard’ want dat moet het hoogtepunt van deze safari worden.  Wilde dieren komen natuurlijk niet op bestelling en we moeten dus even zoeken maar dan zien we ze. Wat hebben ze toch een weergaloze elegantie. Het lijken wel gigantische bloemen op een lange stengel. Eerst bekijken we ze vanuit de jeep maar dan mogen we van Quiz uitstappen en dichterbij wandelen. We benaderen ze zachtjes maar blijven wel op afstand want ook al zijn het zachtaardige dieren, ze kunnen wel aanvallen. 

Ze gaan drinken bij de grote vijver dus besluit Quiz dat we boven op de dam rond de vijver gaan lopen. Hiervoor moeten we wel een beekje over. Springen dus! Mij lukt het net, enkel mijn voorste tip raakt het water maar  Dee Dee komt iets te vroeg neer en dat betekent dus vuile schoenen maar dat hebben we er wel voor over.

De giraffes kijken af en toe naar ons maar maken geen aanstalten om weg te lopen. Hoe schattig wanneer ze wijdbeens proberen om te drinken. Eten hebben ze in overvloed want het staat hier vol acaciabomen. Ondanks de scherpe naalden, kunnen giraffen dit moeiteloos eten met hun mega lange blauwe tong. De treurwilgen die hier staan, zien er ook een beetje anders uit dan bij ons. Hier zijn ze gekortwiekt door de giraffen. Ons hart tintelt van dankbaarheid voor deze ervaring. Echt onvergetelijk. Na 1,5 uur nemen we afscheid van Quiz.

Na uren niks anders dan zand en bosjes beginnen er hier en daar struisvogels in het landschap op te duiken. We naderen onze eindbestemming voor vandaag ‘Oudtshoorn’. Dit stadje is het hart van de Karoo: een oase van groen omringd door de bergen van Swartland en Outeniqua. Een struisvogel is voor mij in al haar lelijkheid toch enorm schattig. Ik ga dus van mijn hart een steen moeten maken om zo een ‘volstruis steak’ te eten vanavond.

We logeren in The Featherbed van eigenares DiDi. Ja, zelfde uitspraak maar andere schrijfwijze dan mijn medereizigster.  De uiterst vriendelijke gastvrouw zorgt met veel liefde en oog voor detail voor haar guesthouse en vooral voor haar gasten. Het volledige domein straalt rust en kalmte uit. We voelen ons hier welkom, écht welkom, niet de zoveelste gast. Een plus is dat we onze auto hier achter slot en grendel kunnen zetten. Onze kamer is groot en heel modern ingericht met een kingsize bed, een leuk salonnetje, een kitchenette en zelfs een terrasje. Het is ondertussen 6 uur en we hebben honger dus reserveert DiDi in restaurant Nostalgie een tafeltje voor ons. De plek om struisvogel te proeven. Om half 7 zitten we al aan tafel. Het zit er afgeladen vol want dit is duidelijk the place to be. We bestellen beide een gerecht waarbij de volstruis the star of the dish is. Dee Dee gaat voor een sandwich met struisvogel en ik ga voor een kebab van struisvogel. Beide gerechten smaken heerlijk en voldaan trekken we terug naar ons guesthouse. De wekker staat op 04:45u. Vooraleer ik onder de dekens verdwijn, slaapt Dee Dee al. Wat ben ik toch jaloers op die geruste ziel …