Kaapstad: Kirstenbosch Gardens - World of Birds en Hout Bay

De Zuid-Afrikaanse slaappillen kan ik iedereen aanbevelen. Dee Dee waarschijnlijk iets minder want ik heb heel de nacht duchtig liggen ronken. Ik voel me weer tip top en ga dus al met iets meer enthousiasme mee naar de ontbijtruimte. Wanneer we toekomen, zit deze nokvol met een groep Belgen. Gelukkig moeten ze net vertrekken dus wordt er snel afgeruimd en nieuw bestek gelegd. Dat maakt dat we alleen zitten bij onze gastheer Yoann, die zoals steeds steevast aan de kop van de tafel zit en met graagte tips geeft over zijn geliefde Kaapstad. Zevenentwintig jaar geleden is hij naar hier gekomen, initieel voor zijn werk maar nadat hij zijn vrouw leerde kennen, is hij gebleven. 

Vandaag nemen we opnieuw de hop on, hop off bus maar kiezen nu voor de blue line om de andere kant van Kaapstad te verkennen. We stoppen bij de Kirstenbosch Gardens, een botanische tuin waar we heerlijk kunnen wandelen tussen de mooiste planten en bomen die Zuid-Afrika rijk is. Hij bestaat al van 1913. Wat is het hier heerlijk rustig. We worden echt één met de natuur en het uitzicht is adembenemend. ‘In the still air music lies unheard, in the rough mountains beauty’s height unseen’ is een uitspraak van Nelson Mandela toen hij de tuinen bezocht in 1996.

Het hoogtepunt van de wandeling door de tuinen is toch wel de Boomslang Canopy Trail, een 130m lange loopbrug door de toppen van de bomen. De loopbrug werd gebouwd ter herdenking van het 100-jarig jubileum van Kirstenbosch in 2013, maar werd vanwege vertragingen in de bouw pas in mei 2014 voor het publiek geopend. Het is een constructie van staal en hout, beginnend op grondniveau en oplopend tot ongeveer 12 m boven de grond. Omdat het sikkelvormig is, eindigt de loopbrug op korte afstand van het begin. Het ingenieuze ontwerp maakt het een kronkelige structuur die zich een weg baant door de bomen, zoals de inheemse boomslang waarnaar hij is vernoemd en die zelden op de grond wordt gezien. Gelukkig hebben we geen van beiden hoogtevrees en laten we ons ook niet afschrikken door het lichte zwaaien van de gebogen stalen brug. 

We besluiten in het tea house iets te gaan drinken. Onze lunch bestaat uit scones met confituur en clotted cream. Ze zijn echter nergens zo lekker als bij Macy’s in Londen. Na dit kort intermezzo, wandelen we verder. We zien planten waarvan we het bestaan niet kenden. Wel jammer dat er al zo veel is uitgebloeid. In de lente is het hier vast nog veel mooier.

Er staan ook prachtige beelden verspreid over de verschillende tuinen. De vele planten trekken prachtige vogels aan maar ook al kunnen we ze horen, zien doen we ze niet. Nochtans is het niet erg druk in de botanische tuin. Het is hier zo groot dat we de mensenmassa met gemak kunnen omzeilen.

Op onze volgende stop, world of Birds hopen we wel vogels te kunnen zien. Volgens de uitleg die we krijgen, zijn veel van de vogels die daar verblijven gered van vreselijke eigenaren. Er zitten ook weesuilen die in het wild niet voor zichzelf konden zorgen en duiven en ibissen die gewond werden aangetroffen in de tuinen van mensen. Het park is ontworpen rond een reeks cirkelvormige looppaden bestaande uit volières, die ik eigenlijk een beetje teleurstellend vind. De kooien zijn klein, donker, vies en stinken heel erg. Bovendien zien de beesten er hier niet echt verzorgd uit. Dee Dee relativeert … de eigenaar heeft dit project eigenhandig en helemaal alleen uit de grond gestampt met weinig middelen. Ja, zij is milder dan mij. 

Bij Houtbay is het een drukte van jewelste. Aan de ene kant wordt er gezwommen en aan de andere kant liggen de bootjes in het water. Een eenzame zeeleeuw zwemt in de baai en blijkt niet echt bang te zijn van mensen. Uiteraard stormt er al een local op me af wanneer ik er een foto van wil nemen. Hij wil gerust een foto van mij en het beestje maken. ‘No thank you’! 

Coca Cola is in Zuid-Afrika heel erg ingeburgerd en her en der staat er wel reclame van dit merk op de muren. Hier is het de coca cola caravan die de aandacht trekt. Op de boulevard zijn enkele winkeltjes maar ook visrestaurants en dat ruik je! Er loopt echter vreemd volk rond en we vinden het eigenlijk geen aangename plek om langer te blijven. 

We besluiten dus opnieuw af te zakken naar Waterfront om iets te eten in de grote foodhal die we gisteren niet bezocht hebben. Toen kon ik zelfs geen eten ruiken maar vandaag gaat het beter en heb ik wel zin in iets lekkers. Wanneer we een mega pizza zien passeren, denken we beide hetzelfde … mmm die ziet er lekker uit. Het is een pizza waar de Italianen hun tenen van gaan krullen want hij bestaat uit kip, tomaten, pepers, lente-ui en heeft een Aziatische topping van satésaus.

Wat daarna volgt is hilarisch … we worden namelijk ontvoerd door de rode hop on, hop off bus. Van Waterfront naar Bond Street is slechts twee haltes richting centrum maar op de bus ruikt Dee Dee plots de zee, waarna ze opmerkt dat we verkeerd rijden. Volgens ons rijden de bussen steeds dezelfde route en dus niet andersom dus we zijn een beetje verbaasd. Geen probleem, zo denken we, dan stappen we bij de volgende halte gewoon af en nemen de bus terug naar de stad. Maar wat blijkt, de bus stopt nergens. We begrijpen er niets van. Op ons plan zien we nog een derde route, namelijk de groene maar die zou maar tot in Camp Bay rijden en daar rijden we ook voorbij. Op zich is het een leuke rit want we zien van hier de prachtige Lions Head met een sluier van mist rond de top. 

De bus rijdt steeds hoger en hoger en we zien Kaapstad in de diepte liggen … waar in hemelsnaam rijden we naartoe? De eindbestemming blijkt Signal Hill en wanneer we van de bus stappen zien we vooraan ‘sunset bus’, m.a.w. deze bus is een extra excursie voor mensen die van boven op de berg de zonsondergang willen aanschouwen. Eigenlijk is het onbegrijpelijk dat de buschauffeur ons niet heeft tegengehouden want deze excursie zit niet in ons ticket. We hebben dit ticket wel getoond bij het opstappen en hij heeft dit zelfs gescand. We hebben met andere woorden zwart gereden vandaag …. maar wel onbewust. Dat verklaart ook waarom iedereen dikke truien en vesten bij heeft. Wij staan er in ons T-shirt en zijn al bijna verkleumd door de koude wind van boven op het open dek te zitten. Het is 6u en de zon gaat pas onder om 8u dus we besluiten hier niet op te wachten en bellen een uber die ons voor het donker wordt terug veilig thuis brengt.