Tsitsikamma National Park

Goed geslapen en helemaal klaar om naar de volgende plek te vertrekken. Port Elisabeth heeft ons niet echt kunnen bekoren. Het is duidelijk een havenstad zonder ziel en gevaarlijk bovendien. Het leuke van door een stad te dwalen, mooie plekjes te ontdekken en te genieten van de architectuur is hier niet mogelijk en dat is echt jammer. Vandaag is de ontbijtruimte pas open vanaf 8 uur dus zetten we ons nog even op het terras. De gisteren vers gelegde hondendrollen, liggen nu verdroogd op het gras.  Onbegrijpelijk dat dit gebeurt in een guesthouse want mensen lopen hier ook met blote voeten door de tuin. Misschien moeten we er iets van zeggen tegen Jackie maar we weten niet goed hoe dus zwijgen we er maar over. Jackie is sowieso niet echt een heel innemend persoon. Ze is wel vriendelijk maar een beetje betweterig naar ons gevoel.

Na het ontbijt rijden we verder langs de tuinroute naar Plettenbergbaai maar onderweg stoppen we bij het Tsitsikamma National Park, een waanzinnig mooi park waar je niet voor de dieren komt maar wel voor de spectaculaire kustlijn, daar waar de oceaan de bossen ontmoet en de natuur op zijn ruigst is. We willen vandaag de Mouth Trail lopen. Dit is de populairste wandeling in de Tsitsikamma. Het landschap verandert heel langzaam en voor we het weten, rijden we tussen de dennenbomen. Velden vol kleine, middelgrote en grote kerstbomen. Wel vreemd dat de bomen onderaan geen takken hebben. Geen idee of dat natuurlijk is of dat men de takken bewust wegneemt.

We nemen de afslag Storm's River Mouth, Tsitsikamma National Park en rijden tot bij de poort van het National Park, waar we inkom betalen. Eenmaal door de poort, rijden we naar beneden richting de zee en volgen we de borden Storm's River Mouth. Achter de campings en chalets is het nog en stukje verder naar de parkeerplaats voor dagjesmensen. Hier hebben we al een prachtig zicht op de zee.

De wandelroute zelf begint net na het hoofdstrand. Zodra we het strand zijn overgestoken, komen we bij het bord voor het wandelpad. Hier gaan we linksaf een vrij steile trap op. De wandeling is ongeveer 2 km lang en bevat enkele steile klimmen en afdalingen.

We wandelen over een kronkelende boardwalk door een inheems bos naar de monding van de Storms River.  Onderweg komen we een ouder echtpaar tegen waar we een praatje mee slaan. De man is 80 maar ziet er 65 uit. Respect dat hij zich nog aan de vermoeiende klim waagt. We lopen langs de ruige kust met metershoge wanden, klimmen over oude bomen en zien in de diepte soms verlaten strandjes. Af en toe moeten we even op adem komen en gelukkig moet dit niet in de zon.

Het is een prachtige schaduwrijke en weelderige wandeling want het pad is omzoomd door felgroene bomen en bungelende mossen. Zo nu en dan worden we getrakteerd op een onderbreking in het bladerdak voor een adembenemend uitzicht op de prachtige kustlijn met de turkooisblauwe oceaan. Van boven hebben we al een prachtig uitzicht over de drie bruggen die ons te wachten staan.

Aangekomen bij de 77 meter lange hangbrug die over de Stormsrivier loopt, zien we hoe het inheemse bos zich vastklampt aan de bergen die de rivieren en de oceaan beneden ontmoeten. De beroemde hangbrug zwaait onder onze voeten terwijl we over de monding van de rivier lopen met uitzicht over de zee. Prachtig! Een bordje waarschuwt ons: ‘Versigtig, die plankpad kan dalk glad mees vroeg oggend en na reën’ (Pas op, de promenade kan vroeg in de ochtend en na regen glad zijn). Lekker sappig, dat Zuid-Afrikaans.

De hangbrug is erg springerig … ze gaat op en neer wanneer we erover lopen. Ja als je niet houdt van een deinende sensatie, kan je hier beter stoppen maar wij laten ons niet tegenhouden, ook al worden we er een beetje zeeziek van. Het is gelukkig nog niet echt druk want ik kan me voorstellen dat in de late namiddag, wanneer er een stormloop aan toeristen over de brug gaat, het schommelen nog versterkt wordt. Het diepblauwe water is prachtig dus we besluiten op dit eindpunt even te rusten en zetten ons op de rotsen met het ultieme uitzicht op de rivier. Beneden ligt een klein kiezelstrandje waar enkele mensen het water ingaan. Na een half uurtje draaien we terug en nemen we na de lange hangbrug nog twee kleinere. Daarna volgt een pittige klim want de terugweg is erg steil met heel veel trappen.

Eenmaal terug beneden, zetten we ons op het terras van Cattle Baron om te lunchen met zicht op het water. We bestellen eerst ons favoriete drankje, de rock shandy maar vandaag is hij niet echt zoet, eerder bitter. Verfrissend is het wel. Het eten is wel lekker en gelukkig is de portie niet al te groot. 

Onderweg naar ons hotel moeten we geduld uitoefenen. Er is een vrachtwagen van de weg gereden en dat heeft een grote file gecreëerd. We zetten de wagen stil maar dat betekent ook dat de airco uitvalt en de temperatuur is toch weer tegen de 30 graden. Uitstappen dus en een praatje maken met de andere gestranden. Gelukkig kunnen we na zo’n twintig minuutjes toch doorrijden.

We logeren in Howberry Hill op 15 minuten rijden van de stad. Het combineert rust, natuur en betaalbare luxe. Het landgoed is maar liefst 11 hectare en ligt op een heuvel rond de Bitou rivier met prachtig uitzicht over de vallei naar de bergen en verder. Bij aankomst worden we hartelijk verwelkomd door Jana. We worden naar de bush cottage gebracht. De kamer is redelijk groot maar er is geen airco dus dat wordt puffen vanavond. Ook nu hebben we het verschrikkelijk warm dus trekken we ons badpak aan en trekken we naar het zwembad. Ideaal om af te koelen maar genieten van de rust is er niet echt bij want er zitten 4 kinderen in het zwembad. De hond Max komt ook nog een kijkje nemen. Het is een oud beestje en hij stinkt een beetje uit zijn bek dus blijf ik er ver van weg.