Daniell cheetah breading farm - Kirkwood

Vandaag hebben we de langste reisdag van de vakantie dus gaan we niet al te laat ontbijten. DiDi probeert ons weer warm te maken voor haar quiche maar ik ga toch voor het roerei met spek. Dee Dee wil geen eitjes deze ochtend en dat vindt haar naamgenoot maar niks. Je eet te weinig zegt ze. Na het ontbijt insisteert ze dat we de banaan meenemen voor onderweg. We nemen afscheid van DiDi en haar prachtige guesthouse. Ja, ook the Featherbed kunnen we écht iedereen aanraden.  DiDi is een super gastvrouw die echt leeft voor haar gasten, niets is haar te veel. Het is dan ook met wat pijn in het hart dat we verder reizen … nieuwe avonturen tegemoet!

De eerste twee uren rijden we zo goed als alleen op de weg en het landschap is redelijk eentonig. Rondomrond omgeven door bergen en verder dorre vlaktes met hier en daar wat agaven langs de weg die het uitzicht toch een beetje kleur geven. Vreemd dat we hier geen wild zien, we hadden toch verwacht een springbok of twee tegen te komen. 

Op twintig minuutjes rijden van Willowmore ligt de ‘Oppivlak Farm Stall’. Volgens tripadvisor dé plek om te stoppen voor een drankje en een ‘roosterkoek’, een soort warme toastie gemaakt op hete kolen. Er zou ook een tam stokstaartje wonen dus alleen al daarom wil ik eens gaan kijken. Bij aankomst merken we dat het weer een bizarre plek is met veel curiosa in de tuin. Er lopen ook 3 ezels rond maar een stokstaartje zien we nergens, behalve dan op het bord vooraan aan het hek. Blijkt dat het stokstaartje er dus niet meer is. Jammer! We nemen plaats onder de schaduwrijke boom en bestellen de roosterkoek met kip en een rooibos theetje. De roosterkoek die, ook volgens tripadvisor, bekroond werd voor de lekkerste in de omgeving, valt zwaar tegen. De koek is niet knapperig en besmeerd met een grote klodder boter en wat droge kip (ok voor Dee Dee met mayo dus iets minder droog). Ik kieper deze dus de vuilbak in en Dee Dee eet het maar half op. De thee is gelukkig wel lekker.

We stoppen even in Willowmore. Deze regio staat gekend voor de verwerking van wol en mohair. Het is een hele ‘zwarte’ stad want er zijn geen blanken te bespeuren. Diep vanbinnen weten we wel dat niet iedereen slechts is, maar vooroordelen bestaan nu eenmaal en het is voor ons dan ook nog steeds een drempel om in een echte ‘zwarte’ stad te stoppen en rond te wandelen. De kerk is wel speciaal dus hier stap ik toch even uit om een foto te nemen, maar daarna rijden we dus snel verder want we hebben nog wel wat kms voor de boeg.

Bij Steytlerville verandert het landschap en zijn we plots omgeven door unieke rotsformaties die miljoenen jaren geleden werden gevormd toen de Karoo op de bodem van de Algoa Zee lag en de hoge watertemperatuur het mogelijk maakte dat de rotsen brokkelig en buigbaar werden. Terwijl de aardplaten bewogen, vormden de rotsen interessante patronen. Het uitgestrekte landschap baadt in rust. We komen hier niemand tegen en we worden er ook zelf rustig van. Het is hier echt prachtig. De temperatuur is opgelopen tot boven de 40 graden maar binnen in de auto is het lekker fris.

Voor we naar ons hotel gaan, stoppen we bij het Daniell Cheetah Project (DCP) dat werd opgericht in mei 2001. Jachtluipaarden zijn een ernstig bedreigde diersoort en hier willen ze de dieren een stressvrije thuis bieden. Als particulier natuurbeschermingsproject krijgen ze geen subsidies van de overheid. Daarom hebben ze hun deuren geopend voor het publiek. In de shop kopen we alvast 2 tickets voor een rondleiding en wat water om af te koelen. Samen met 2 jonge meisjes, die niet erg geïnteresseerd lijken, gaan we naar binnen met een ranger. Ook hier weer is de dame ongelooflijk gemotiveerd om ons zo veel mogelijk te vertellen. Heel interessant!

Bij binnenkomst zien we twee meerkatten dus ik ben al helemaal blij … eindelijk! Oké ze staan niet op hun achterste pootjes want daarvoor is het veel te warm, maar ze zijn er wel. De temperatuur is opgelopen tot maar liefst 41 graden, dus je zou voor minder lekker in de schaduw wat chillen.

Even verder zien we de cheeta’s. De dieren zijn het meest bekend om hun snelheid, ze zijn de snelste landzoogdieren. Ze kunnen versnellen van 0-90 km/u in slechts 3 seconden of binnen de eerste 4 stappen die ze zetten. Hun topsnelheid kan oplopen tot 120 km/u, maar ze kunnen deze snelheid slechts korte tijd volhouden. Een rustperiode van 3-5 uur na een sprint is nodig voor hun hartslag, ademhaling en lichaamstemperatuur om weer normaal te worden. Vandaag liggen ze languit onder een platform in de schaduw en het vrouwtje slaapt in haar kot. We zijn hier dan ook op het heetst van de dag. Wat een prachtig beest is dat toch. Een jachtluipaard, of cheeta kan je trouwens herkennen aan de zwarte streep onder hun ogen. Het is een echte vleeseter. Een mens behoort niet tot zijn dieet, waardoor hij niet zo snel mensen zal aanvallen maar ze zitten hier toch achter hoge tralies.

Heel cute vinden we de Serval die hier terecht is gekomen en slechts 3 poten heeft. Ze lijkt een beetje op een linx met haar puntige oortjes. Het is een katachtige die eigenlijk op de Afrikaanse savanne leeft. Ze jagen het liefst op insecten, vogels, knaagdieren en zelfs giftige slangen. Ze kunnen vanuit stand tussen de 2 en 3 meter recht omhoog springen om vogels uit de vlucht te vangen. Dat kan deze uiteraard niet meer maar volgens onze gids kan ze zich ondanks haar 3 poten wel goed behelpen. 

Ook de leeuwen en hun vijand nummer 1, de gevlekte hyena, kunnen we hier bewonderen. Die laatste heeft een wat slechtere naam vooral omdat iedereen ze enkel kent van de film the lion king maar eigenlijk zijn het slimme dieren zegt de gids. Een hyena is zowel een jager als een aaseter. Vaak eten ze de restjes van een prooi die andere roofdieren hebben achtergelaten. Ook voor dit beestje is het veel te warm dus kruipt hij in een klein waterbasin. Het lijkt wel of hij poseert voor ons maar vergis je niet, het blijft een gevaarlijk beest dus blijven we er ver van weg.

We passeren een Wespspin. De naam heeft alles te maken met haar uiterlijk want ze heeft een zwart achterlijf met heldere gele en witte banden. Het is een van de grootste Europese spinnen die we volgens de gids nooit in huis zullen tegenkomen maar wel in de wildernis. De beet van deze spin is ongevaarlijk voor mensen, maar we blijven er ver van weg. De kleuren zijn prachtig maar het blijft toch een akelig beest.

Na ons bezoek zijn we écht oververhit dus is het tijd voor een ijsje. Daarna moeten we nog zo’n 20 minuutjes rijden alvorens in Kirkwoord, de hoofdstad van de citrusplantages, te arriveren. De omgeving is plots veel groener dan van waar we komen. Het is een vrij jonge stad die gesticht is in 1913, en genaamd naar een van de eerste citrus boeren in de vallei, James Somers Kirkwood. We logeren vanavond in het Kronenhof guesthouse, gelegen in een prachtige omgeving, met een mooie citrus plantage. Dit is de perfecte uitvalsbasis voor ons bezoek aan het Addo Elephant Park morgen. Wanneer we toekomen, is de poort gesloten dus proberen we te bellen. Maar blijkbaar lukt ons dat geen van beiden met die Afrikaanse sim kaart. Gelukkig heeft Dee Dee het lumineuze idee om het via whatsapp te proberen en dat lukt. Even later staat er een zwaar getatoeëerde man voor onze neus die ons vriendelijk begroet. Hij vertrouwt ons blindelings want hij vraagt enkel mijn naam, geen paspoort, geen creditkaart nummer. Hij opent voor ons de poort en we mogen de auto binnenrijden en voor ons huisje parkeren. We hebben onmiddellijk het gevoel dat we thuis zijn, mede door de Nederlandse bouwstijl. De kamer is groot en de stijl koloniaal. Grappig detail: we zien geen badkamer, die blijkt echter achter de kleerkast te zitten. Uniek concept!  Tijd om te relaxen en even niets te doen in die hitte. We zetten ons bij het klein zwembadje, zalig om even de verfrissing op te zoeken. 

Er is ook een restaurant aan het hotel dus besluiten we vanavond gewoon hier te eten. Iedereen is geweldig gastvrij en het personeel heel vriendelijk. We zetten ons op het terras en bestellen alvast een lekker wijntje. De porties zijn hier altijd zeer royaal, zeker voor slechts 3€. Dee Dee gaat voor de scampi’s en ik eet pasta vanavond. Het smaakt heerlijk! De wereld is klein … op het terras zit onze gids van vanmiddag. Ik had ze in haar fancy kleedje niet herkend. De wijn gaat vlotjes binnen en lichtjes aangeschoten zoeken we ons bed op.